Rooseboom haalde zijn RC-titel nadat hij in de tien jaar daarvoor in Brazilië had gewoond en gewerkt. “Ik heb altijd veel gereisd. Na de middelbare school heb ik een jaar door Australië gereisd en van daaruit ook nog Nieuw-Zeeland, Indonesië en Thailand aangedaan. Na mijn terugkomst in Nederland viel ik een beetje tussen wal en schip en ben ik met een vriend op de bonnefooi naar Kenia gevlogen. Vanuit Nairobi zijn we toen naar Zuid-Afrika gelift, waar ik ook nog een half jaar het gezeten. Kaapstad is een prachtige stad en even overwoog ik om daar te gaan studeren. Maar het is uiteindelijk toch economie aan de Universiteit van Amsterdam geworden.”

Een fantastische reis

Het bloed kroop waar het niet gaan kon en Rooseboom ging na zijn studie weer op reis. Ditmaal met zijn motor, die hij verscheepte naar Buenos Aires. “Ik ben van daaruit eerst naar de zuidelijkste stad ter wereld Ushuaia gereden en vervolgens in een jaar tijd helemaal naar het noorden, tot aan Alaska. Dus van het zuidelijkste punt van Zuid-Amerika naar Noord-Amerika. Een fantastische reis. Aansluitend heb ik in Nederland een half jaar als accountmanager voor Verizon Business gewerkt, maar dat beviel zo slecht dat ik weer besloot te vertrekken. Naar Brazilië. Daar heb ik vervolgens tien jaar gewoond.”

Kennis kwam goed van pas

Eenmaal terug in Nederland stelde Rooseboom zichzelf de vraag: wat ga ik nu doen? “Ik had tijd over. Een postdoctorale opleiding leek me een goed idee. Ik stuitte op de RC-opleiding en die ben ik gaan volgen. Ik was veertig jaar oud en behoorde tot de ouderen van de opleiding. Tijdens de opleiding ben ik de cryptowereld in gerold en heb ik samen met mijn toenmalige compagnon het cryptofonds Cyber Capital opgericht. Hij wist veel over crypto, maar niets over financiën en het aanbrengen van structuur in een organisatie. Mijn kennis opgedaan tijdens de opleiding kwam hierbij daarom goed van pas.”

Cowboylandschap

Cyber Capital was een van de eerste Nederlandse cryptofondsen en dat betekende dat andere cryptofondsen bij hen de kunst afkeken, zegt Rooseboom. “Paragrafen uit onze prospectus, die ik had geschreven, zag ik later letterlijk terug in andere prospectussen. Dat was een kwestie van knippen en plakken. Het was een tijd waarin crypto nog heel nieuw, onbekend en dus ook een beetje eng was. Ik zat midden in een cowboylandschap. Dat is crypto tot op zekere hoogte vandaag de dag nog steeds. Onlangs gaf de Amerikaanse financiële waakhond SEC vermogensbeheerders toestemming bitcoin-ETF’s aan te bieden. Daardoor kunnen Amerikaanse beleggers nu ook via de reguliere weg bitcoin aanschaffen. Over dat scenario spraken we in 2016 al, maar dat was toen nog lang niet aan de orde. Het was heel leuk om in die tijd aan de wieg te staan van die ontwikkeling. Dat ligt mij wel. Vanuit het niets iets creëren door het gewoon te doen. Vervolgens moet blijken wat wel en niet werkt. Die manier van werken was destijds heel succesvol.”

Veel onduidelijkheden

In maart 2019 richtte Rooseboom Mercury Redstone op, een indexbelegger in crypto. Een wereld die nog veel onduidelijkheden kent. “Crypto is een breed begrip. In de kern draait het om het decentraal vastleggen en overdragen van digitaal eigendom. In de fysieke wereld is het heel duidelijk als wij een overdracht doen. Ik geef jou een concertkaartje, jij betaalt mij en ik heb het kaartje niet meer. De overdacht heeft plaatsgevonden tussen ons, peer to peer. Daar zit verder niemand tussen. In de digitale wereld is het een ander verhaal. Om te voorkomen dat het digitale concertkaartje dat jij online van iemand overneemt ook nog eens wordt verkocht aan anderen of eindeloos wordt gekopieerd, is een centrale autoriteit nodig. Deze verifieert en autoriseert de overdracht. Blockchaintechnologie vervangt die centrale partij met een netwerk van verschillende partijen. Dat geeft het haar decentrale karakter. Dat biedt voordelen zoals toegankelijkheid en het wegvallen van een single point of failure. Het maakt ons ook minder afhankelijkheid en daarmee vermindert ook het risico op het plegen van censuur.”

Waarde die wij toekennen

Wat is de waarde van cryptovaluta? “Dat is de waarde die wij eraan toekennen”, antwoordt Rooseboom. “Een stukje code op een blockchain is in feite niets waard, tenzij wij er een waarde aan toekennen. En die waarde moet altijd komen uit de reële economie, uit goederen en diensten. Crypto-assets zijn slechts een manier om die waarde decentraal vast te leggen en over te dragen. Het bekendste voorbeeld is natuurlijk bitcoin. Dat laat zich in mijn optiek nog het beste vergelijken met een vorm van digitaal goud. Criticasters zeggen dat bitcoin niets waard is. ‘Het is gewoon een stukje code dat staat op de blockchain en wat moet ik daarmee?’ Ik snap die gedachte, maar vanuit beleggersperspectief is het wel degelijk interessant. Bitcoin kun je niet veranderen, is eenvoudig over te dragen en de maximale oplage is 21 miljoen. Bovendien leven we steeds meer in een digitale wereld. Het is dus een legitieme gedachte om te denken dat, naarmate de economie en/of geldhoeveelheid groter worden, de waarde van bitcoin ook blijft stijgen. Er moeten dan wel voldoende mensen in de crypto blijven ‘geloven’, maar die kans acht ik aanzienlijk. De propositie van een internationale, digitale, soevereine store of value is voor veel mensen heel aantrekkelijk.”

“Een groot deel van de beleggingswaarde is vooralsnog speculatie, gebaseerd op een verwachte waardestijging in de toekomst.”

Alternatieve werkelijkheid

Rooseboom stelt dat de wereld van cryptovaluta als het ware een alternatieve werkelijkheid is ten opzichte van de reële economie, de economie van goederen en diensten, waar het echt om gaat. “Het is wachten tot dat er een integratie plaatsvindt van deze twee werelden. Cryptovaluta zijn eigenlijk alleen maar tokens waar je vooralsnog niet zo veel mee kunt. Het wordt bijvoorbeeld pas interessant als verzekeraars hun producten gaan aanbieden via blockchain. Waarbij je decentraal kunt participeren. En waarbij ook financiering kan plaatsvinden via een blockchain. Maar die koppeling is nog lastig te maken. Hoe weet die verzekeraar of ik solvabel ben of in ieder geval betrouwbaar? Hiervoor is vaak toch een tussenpersoon nodig die dat kan beoordelen. Daarmee valt direct het idee van een trustless blockchain weg. Zolang die integratie er nog niet is, is er sprake van een alternatieve werkelijkheid.”

Speculeren

“Vrij weinig”, reageert Rooseboom stellig op de vraag wat registercontrollers op dit moment zouden kunnen met cryptovaluta in de organisaties waarin zij werken. “Er wordt nog steeds op grote schaal geëxperimenteerd met allerlei toepassingen van blockchaintechnologie, maar ik heb daar in het reguliere bedrijfsleven nog geen concrete use cases van gezien. Dat komt omdat in veel van die gevallen een decentraal systeem helemaal geen toegevoegde waarde biedt en een centrale ledger veel efficiënter werkt. Een groot deel van de beleggingswaarde is vooralsnog dan ook speculatie, gebaseerd op een verwachte waardestijging in de toekomst. Dat maakt dat beleggen in cryptovaluta heel risicovol is. Daar maak ik geen geheim van. Dat is ook het eerlijke verhaal wat wij vertellen aan onze klanten die erin willen beleggen. Ik kan mij namelijk best voorstellen dat over een tijd, om wat voor reden dan ook, van de vele duizenden cryptovaluta die er momenteel zijn, er nog maar heel weinig overblijven. Omdat dan blijkt dat ze niet in staat zijn geweest om een daadwerkelijke use case te creëren. Het is ook niet ondenkbaar dat er op termijn strengere regulering komt vanuit overheden. Dat zou ertoe kunnen leiden dat bepaalde delen van de cryptomarkt buitenspel worden gezet. Maar zo’n vaart loopt het waarschijnlijk niet, is mijn verwachting.”

Volwassen worden

Rooseboom verwacht vooralsnog dat cryptovaluta alleen maar in waarde stijgen. “Maar zeker weten doe ik het natuurlijk ook niet. De waarde van goud heeft zich in de loop van de eeuwen gevormd. Ook die markt is volatiel. Voor bitcoin geldt eigenlijk hetzelfde. Als er straks weer een economische crisis ontstaat, wat gaan mensen dan als eerste verkopen? Hun huis of hun bitcoins? Het antwoord laat zich wel raden. Hun bitcoins. Daarmee hou je een enorm volatiliteit en dat kan mensen enorm afschrikken om in de cryptomarkt te stappen. Maar je zou verwachten dat, naarmate crypto steeds meer mainstream wordt, de volatiliteit met de tijd navenant afneemt. Het is nu nog steeds een beetje een cowboywereld en die wereld moet langzaam volwassen worden.”

Het feit dat de Europese Commissie afgelopen zomer een verordening heeft aangenomen om de cryptomarkt te reguleren, de zogenaamde Markets in Crypto Assets Regulation (MiCAR), is volgens Rooseboom een stap in de goede richting. “Die wet leidt ertoe dat cryptobedrijven onder stringenter toezicht vallen. Die bedrijven moeten een vergunning aanvragen, in Nederland bij de DNB of AFM. Dat om te zorgen voor de nodige mate van consumenten- en beleggersbescherming. Veel van de regels zijn vergelijkbaar met de regels voor financiële instrumenten. Zo moeten cryptobedrijven voldoende doen tegen witwassen. Daarnaast moeten ze voldoen aan regels die belangenverstrengeling tegenaan en wordt ook gecontroleerd of ze genoeg geld in kas hebben. Dat is natuurlijk een vorm van legitimering en het schept een zekere mate van rechtszekerheid. Dat is overigens ook een van de doelstellingen is. Ook dit is weer een stap in de richting van verdere integratie van beide werelden. Dat leidt er op enig moment toe dat je werkelijk iets kunt met crypto-assets.”